Wpis na Capodanno

31 grudnia 2013
Dorota Szwarcman

Włoski termin, bo nadaję z Włoch i trudno mi o tym zapomnieć – petardy huczą już od wczoraj, a cóż dopiero będzie o północy. W Polsce na pewno też strzelają, ale nie wiem, czy aż tyle.

Mimo włoskiego terminu poniżej o muzyce polskiej. Bo mimo smutnego wydarzenia na koniec roku, czyli śmierci Kilara, był to dla niej ogólnie rok naprawdę dobry, patrząc zwłaszcza z perspektywy światowej. Rok Lutosławskiego był obchodzony i w Europie, i w Stanach, a najbardziej w Wielkiej Brytanii i Niemczech, gdzie ten kompozytor ma wspaniałych ambasadorów w osobach najwybitniejszych artystów dzisiejszych czasów. Anne-Sophie Mutter, Krystian Zimerman, Esa-Pekka Salonen, Simon Rattle… te nazwiska wystarczą same za siebie. Rozwozili ją też oni po różnych innych krajach. W Paryżu też wielu melomanów miało możność odkryć tę muzykę. Wyszło wiele znakomitych płyt. W Polsce też było dużo wspaniałych wydarzeń, a dzięki powstaniu portalu trzejkompozytorzy.pl wszyscy internauci na świecie mogą wysłuchać większości dzieł Lutosławskiego, Pendereckiego i Góreckiego.

Penderecki z okazji swoich 80. urodzin też był fetowany, szczególnie w Niemczech, Stanach i na Dalekim Wschodzie. I tu też można wymienić długą listę wybitnych, a zaprzyjaźnionych muzyków. Trochę usunęła się w cień rocznica jego równolatka, Góreckiego – szkoda. Ale nie do końca jest tak, że nieobecni nie mają racji: w przyszłym roku przypomnimy sobie o nim z okazji prawykonania (w Londynie) IV Symfonii „Tansman – Epizody”, na którą wszyscy z wielką ciekawością czekamy. Przyszły rok to także setne urodziny Andrzeja Panufnika, który zapewne najbardziej będzie czczony nie tylko u nas, ale i w Wielkiej Brytanii, gdzie spędził większość życia.

A ponadto mam nadzieję, że wiele wspaniałych muzycznych wrażeń czeka na nas w Nowym Roku. Tego Wam wszystkim (i sobie) w każdym razie życzę! No i jeszcze zdrowia i pogody ducha. Najbardziej bym chciała, żeby świat stał się mniej agresywny, ale to marzenie ściętej głowy…