Wieczorem w FN wchodzącym na koncert rozdawano folderki mówiące o 30-letniej historii przyjazdów Orkiestry XVIII Wieku do Polski. Ale święto, jak się okazało, było z zupełnie innej okazji.

Czytaj całość »

Nie miałam jakoś lepszego pomysłu ma tytuł. Dwa koncerty, które nie miały nic ze sobą wspólnego poza tym, że były fascynujące i że wystąpiły na nich wielkie osobowości.

Czytaj całość »

W poniedziałek zamilkły na parę dni orkiestry i mieliśmy do czynienia wyłącznie z pianistyką. Dodam – z bardzo dobrą pianistyką.

Czytaj całość »

Nie tylko ze względu na wieczorny Straszny dwór, ale też w pewnym sensie z powodu popołudniowego koncertu, który co prawda był całkowicie instrumentalny, ale krążył wokół tematu opery.

Czytaj całość »

Nie słyszałam nigdy wcześniej Korsarza Verdiego, ale zapewne większość słuchających na scenie Opery Narodowej też nie słyszała. Nic dziwnego, bo rzadko się to dzieło wykonuje.

Czytaj całość »

Popołudniowy koncert był niestety czasem straconym. Ale wieczorny wynagrodził to rozczarowanie.

Czytaj całość »

O Stanisławie Dybowskim mówiliśmy tu nieraz różnie, ale nie sposób byłoby mu odmówić prawdziwych zasług w dziedzinie przypominania polskiej muzyki i polskich artystów. Zawsze o nich się upominał. Ładnym więc gestem ze strony festiwalu było poświęcenie mu koncertu z dużym udziałem muzyki polskiej.

Czytaj całość »

Mieliśmy we wtorek możność zetknąć się z trzema typami pianistów – oczywiście licząc oba koncerty, popołudniowy i wieczorny.

Czytaj całość »

W poniedziałek zaciekawiający był recital Benjamina Grosvenora, a rozczarowujący niestety występ Bach Collegium Japan, na który chyba zbyt długo czekaliśmy. Ale po kolei.

Czytaj całość »

Tak, w tym roku dopiero piątego dnia festiwalu Chopin i Jego Europa zabrzmiała muzyka patrona. I to dwukrotnie ten sam utwór, choć słuchając poszczególnych wykonań można by mieć pewne wątpliwości…

Czytaj całość »